Savoir vivre Część I - Pieczywo

Jedzenie jest nieodłącznym aspektem naszego życia codziennego. Często jednak nie wiemy jak powinno się jeść zgodnie z zasadami savoir – vivre’u. Poznanie kilku prostych reguł pozwala nam uniknąć  gaf.

Jak zatem podawać pieczywo?

Świeże pieczywo układa się w koszyku wiklinowym, metalowym lub porcelanowym, który wykładamy płócienną lub papierową serwetką.   Pieczywo ciepłe (np. rogaliki, bułeczki) dobrze jest dodatkowo przykryć serwetką, żeby nie ostygło.

Koszyk z pieczywem układa się na środku stołu, żeby każdy mógł po niego wygodnie sięgnąć.

 Obok koszyka na pieczywo, również na środku stołu, należy położyć talerzyk z masłem.

 Przy każdej osobie, po  lewej stronie nakrycia podstawowego, należy umieścić  talerzyk na chleb, na którym powinien znaleźć się nożyk do masła.

 Jeżeli spotkanie nie jest uroczystym obiadem można podać gościom typowe kanapki.  Dobrze jest wówczas zadbać o odpowiednie podanie pieczywa.

Jak jeść pieczywo?

Podczas śniadań kromki chleba smarujemy masłem.  Następnie nakładamy plasterki sera bądź szynki. Kroimy je  na talerzu i zjadamy za pomocą widelca i noża.

Natomiast w trakcie obiadu i kolacji chleb jest dodatkiem do przystawek i zup.

 Kromki chleba przełamujemy na dwie części, odłamujemy mniejsze kęsy i ewentualnie smarujemy masłem.

Ułamanych kawałków nie kładziemy na talerzu. Nie maczamy także kęsów w sosach bądź dipach.

Kulinarna podróż dookoła świata - Etap XIII - ARGENTYNA

Argentyna – państwo, którego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa argentum, czyli srebro. Do przybycia Europejczyków w XVI wieku terenami obecnej Argentyny władali Indianie. To właśnie oni srebrem obdarowywali rozbitków.

Do XVIII wieku tereny obecnej Argentyny należały do wicekrólestwa Peru.

O ile historia Argentyny jest fascynująca i warto poświęcić chwilę, aby ją poznać bliżej, o tyle kuchnia niestety bardzo uległa wpływom Europy. Dawna tradycyjna kuchnia Indian praktycznie nie istnieje. Jedną z niewielu potraw
do dziś przygotowywanych jest humita, – czyli omlet z puree i warzyw (kukurydzy, papryki, ziemniaków).

Argentyńczycy z racji położenia geograficznego w swoim menu mają bogaty wybór owoców morza, które przyrządzane są w taki sam sposób, jak
w krajach Basenu Morza Śródziemnego.

Bardzo widoczne są tam wpływy kuchni włoskiej – gnocchi, spaghetti, ravioli
i lasagne, oraz hiszpańskiej – tortille, puchero. Dużym powodzeniem cieszą się francuskie bagietki. W kuchni argentyńskiej można znaleźć również polskie akcenty. Chinchulines, czy tripa gorda, czyli flaki i flaczki, oraz morcilla – rodzaj kaszanki, z tą różnicą, że kaszę zastąpiono orzechami włoskimi i rodzynkami.

Popularną forma spędzania czasu jest grill (asado). Argentyńczycy spożywają ogromne ilości grillowanego mięsa. Najczęściej jest to wołowina marynowana w specjalnym czosnkowo-ziołowym sosie.

Argentyńczycy jedzą też kiełbaski (chorizo), kaszanki, nerki wołowe oraz cielęce, żeberka. Tradycyjne w kuchni argentyńskiej występują często też różnego rodzaju sałatki
i pierogi - (empanadas) nadziewane np. wołowina, serem i warzywami.

Natomiast niewątpliwie Argentyńczycy maja słabość do deserów. Najpopularniejszym są pastelles, słodkie pierożki z nadzieniem śmietankowo-karmelowym.

Argentyna słynie na świecie z wybornych win – wielu koneserów uważa,
że argentyńskie trunki nie mają sobie równych. Natomiast niewątpliwie najsłynniejszym napojem, znanym już na całym świecie i chętnie pijanym jest yerba mate – rodzaj specyficznej herbaty, którą parzy się i piją w szczególny sposób.

Aby poczuć się jak w Argentynie, proponuję przygotować:

Empanadas z kurczakiem

Ciasto:

·                    1, 5 szklanki maki,

·                    110 g masła,

·                    1/2 łyżeczki soli,

·                    1 jajko,

·                    3 łyżki wody.

Farsz:

·                    2 piersi z kurczaka,

·                    2 małe cebulki,

·                    2 ząbki czosnku,

·                    oliwa z oliwek,

·                    1, 5 szklanki startego sera havarti,

·                    2 łyżeczki przyprawy do grilla.

poza tym:

·                    1 jajko do smarowania,

·                    garść sera do posypania,

·                    1 łyżeczka płatków chili do posypania,

·                    woda do zlepiania pierożków,

·                    sos do maczania – np. salsa

Mąkę zagniatamy z solą, masłem, jajkiem i wodą, tak, by powstało elastyczne ciasto. Z ciasta formujemy kulkę, wkładamy do woreczka
i pozostawiamy w lodówce na pół godzinki.

Kurczaka kroimy w małą kosteczkę, cebulę w piórka, czosnek drobno siekamy.
Na rozgrzanej do 250 stopni płycie smażymy kurczaka z cebulą i czosnkiem – dodajemy przyprawę do grilla, mieszamy i studzimy.

Ciasto dzielimy na 3 części. Wałkujemy cieniutkie placki (podsypując mąką), wycinamy kółka, nakładamy łyżkę farszu i łyżeczkę startego sera
na każde. Mocząc brzegi ciasta wodą zlepiamy pierogi i odkładamy je
na posypaną mąką blaszkę.

Gdy wszystkie empanadas będą gotowe, smarujemy je rozmąconym jajkiem
i posypujemy odrobiną sera i płatków chili. Zapiekamy w brytfannie
w temperaturze 200 stopni do uzyskania lekko złotego koloru.

Podajemy na ciepło z sałatką lub sosem salsa.

WĄTRÓBKA, czyli zapobiegamy anemii.

Wątróbka jest specyficznym rodzajem mięsa. Jedni ją uwielbiają, inni nie znoszą.
Dla niezdecydowanych  kilka informacji, które pomogą się określić.

Wątróbka to jedno z najbogatszych źródeł łatwo przyswajalnego żelaza i  witaminy B12, oraz całkiem spora dawka witaminy B9, zwanej kwasem foliowym. Połączenie właśnie tych trzech, tak potrzebnych naszemu organizmowi składników ma znaczący wpływ
na wytwarzanie czerwonych krwinek. Stąd nie bez powodu osobom ze skłonnościami
do anemii, w których organizmie regularnie brakuje żelaza zaleca się spożywanie tego właśnie mięsa.

Wątróbka – nie dla każdego.

Wątróbka zawiera sporą ilość cholesterolu.  W związku z tym, nie należy przesadzać. Jeden posiłek tygodniowo z jej uczestnictwem w pełni zaspokaja potrzeby naszego organizmu.  Jeśli cierpisz na nadmiar cholesterolu wyklucz ją ze swojego menu.

Wątróbka nie jest również zalecana kobietom w ciąży, bądź planującym poczęcie. Wynika to z faktu, iż duża zawartość witaminy A może powodować uszkodzenia płodu.

Pamiętajmy o kilku zasadach, które pomogą nam zjeść dobry i zdrowy posiłek.

Wątróbka ma krótki termin przydatności do spożycia. Dlatego możemy przechowywać ją w lodówce maksymalnie 2 dni. Ważne jest również, aby była zapakowana
w papier. Trzymanie wątróbki w foliowym woreczku powoduje, że traci ona witaminę A, która jest wrażliwa na światło.

Koniecznie jedzmy wątróbkę z sałatą, czy jabłkami. Obecne w tym mięsie nienasycone kwasy tłuszczowe wspomagają przyswajanie witamin zawartych w tych właśnie dodatkach.

A żeby móc szybko przygotować danie, które będzie zdrowe i smaczne jednocześnie – przepis.

WĄTRÓBKA PO BERLIŃSKU:

Składniki na 4 porcje

• 4 plastry wątróbki (każdy po 15 dag)
• 2 duże cebule
• 2 duże jabłka
• 3 łyżki maki
• 10 dag masła
• 1 łyżeczka soli

Etapy przygotowania

1. Wątróbkę oczyścić z błon, umyć, odsączyć. 
2. Jabłka obrać, wydrążyć gniazda i pokroić w ósemki.
3. Rozgrzać Varadero do 200 stopni. 1/3 masła roztopić, obsmażyć jabłka z obu stron
   na jasnobrązowy kolor. Zdjąć z płyty i odstawić w cieple miejsce.
4. Pokrojoną w plastry cebulę podsmażyć na brązowo na pozostałym tłuszczu.  
5. Usunąć resztki tłuszczu z płyt.
6. Wątróbkę obtoczyć w mące. 
7. Resztę masła roztopić na płytach i smażyć wątróbkę 1-2 minuty z każdej strony polewając masłem.
8. Wątróbkę oprószyć pieprzem i solą, ułożyć na podgrzanym półmisku. 
9. Obłożyć wątróbkę jabłkami oraz cebulą. Całość ozdobić natką.

SMACZNEGO